szkło! - zawołał do nas wesoło <br>pan Kleks.<br><br>Po tych słowach jął nacierać lustro flanelową <br>szmatką, a gdy po chwili odlepił plasterek, nie było <br>już ani śladu pęknięcia.<br><br>- Niech Anastazy i Artur zaniosą lustro do jadalni. Jest <br>już zdrowe - powiedział pan Kleks.<br><br>Nieco dłużej trwały zabiegi przy zepsutym zegarze. Trzeba <br>było przepłukiwać wszystkie śrubki, zapuszczać <br>kropelki, smarować i nacierać pękniętą sprężynę, <br>jodynować wahadło.<br><br>- Biedactwo - rozczulał się nad nim pan Kleks - tyle <br>musisz się nacierpieć. No, ale nic, wszystko będzie dobrze<br><br>Gdy pan Kleks pocałował go w cyferblat <br>i czule pogłaskał po drewnianej szafce, zegar nagle wydzwonił <br>godzinę, wahadło poszło w ruch i