jednak żadnej pomocy.<br>Pierwsza fala wychodźców odpłynęła do Francji zimą 1831/1832 r. W 1833 r. wydalono na Zachód resztę emigrantów z Galicji, w 1836 z Krakowa. W następnych latach trwał nadal odpływ z kraju ludzi zbiegających przed więzieniem lub wojskiem albo szukających pola swobodnej działalności umysłowej. W tymże czasie przerzedzała emigrację wysoka, zwłaszcza z początku, śmiertelność. Ogółem wzięło w niej udział do końca lat trzydziestych ponad 10 tys. osób, stale jednak przebywało na Zachodzie 8-9 tys., z nich znaczna większość we Francji. Skład tego środowiska był różnorodny: od znakomitości narodowych - polityków, generałów, poetów i artystów - aż do oficerów zawodowych