dreszcz bliski ściągnięcia ze mnie skóry i chciałem się podrywać, ażeby biec i bronić czegoś nie określonego bliżej w formie, co jest mi bliskie jak ja sam; w ułamkowym skrócie przelatywały mi przez głowę nieznane pejzaże i nie widziane twarze, które stanowiły moją cząstkę.<br>Na Francję wciąż się zżymałem i przesadnie tropiłem wszelkie francuskie wpływy, które z całą bezwzględnością usiłowałem tępić, a czasem opanowywała mnie nagła i niezrozumiała nostalgia za Paryżem, w którym nigdy nie byłem. Zwidywały mi się zmoczone deszczem bulwary, perspektywy Avenue de žOpéra, na którą patrzyłem zawieszony gdzieś w przestrzeni ponad dachami, wsłuchując się w monotonny szum przesuwających