jako złowieszczych agentów Watykanu i Polski, czytał kiedykolwiek pisma założyciela tego zakonu. Być może ta metoda, płynięcia pod prąd, sama narzuca się komuś, kto stale obcuje z Ewangelią, jak Dostojewski na katordze w Omsku. W każdym razie przylgnięcie wyobraźnią &lt;page nr=267&gt; do osoby Jezusa zmusiło go do postawienia pytania, na które odpowiedź przesądza o różnicy pomiędzy chrześcijaninem i niechrześcijaninem: zmartwychwstał czy nie zmartwychwstał? Innymi słowy, czy istnieje tylko porządek wszechświata (matematyczna konieczność u Simone Weil), czy też &lt;hi&gt;raz&lt;/&gt; została ona przełamana? I Dostojewski wybrał, mówiąc: gdyby zostało dowiedzione, że prawda jest po stronie determinizmu nauki, ja zostanę z Chrystusem.<br>Żeby płynąć pod prąd