posiada orientację teleologiczną, ponieważ za miarę przystosowania przyjmuje &lt;foreign&gt;implicite&lt;/foreign&gt; zbliżanie się jednostki do pewnego optimum, jako celu istotnego dla pracownika i pracodawcy. Ten formalny aspekt definicji należałoby uwypuklić dlatego, że przystosowanie jest zorientowane na osiągnięcie jakiegoś stanu, a nie polega jedynie na zachodzeniu dla siebie samego. Tak szeroka definicja nie przesądza o kategoriach czynników warunkujących przebieg przystosowania. Ponadto dopuszcza analizę oddziaływania wyodrębnionych w pkt. 3 czynników wykraczających terytorialnym zasięgiem poza środowisko zakładu pracy. &lt;page nr=20&gt;. Autor jest zdania, że różnorodne czynniki można sprowadzić do co najmniej jednej z wymienionych płaszczyzn przystosowania. <br> Wyodrębnienie dwóch zasadniczych kategorii, tj. sprawności (móc) i gotowości (chcieć) zasadza się