przypadków.<br>- Skąd pan wie, jak mam na imię?<br>- Przecież tu jest napisane - wskazałem tabliczkę z jej imieniem i nazwiskiem stojącą na biurku. - W każdym razie obiecała pani pójść ze mną na kawę, kiedy przypadkiem znów się spotkamy. To się właśnie stało!<br>- W takie przypadki nie wierzę! Pan mnie po prostu prześladuje!<br>Drzwi do pokoju dyrektora otworzyły się i pojawił się w nich dyrektor Prochyra.<br>- O, witam, witam! - powiedział wylewnie. - Widzę, że poznał pan moją sekretarkę. Poproszę dwie kawy i dwa koniaczki, pani Basiu.<br>&lt;page nr=72&gt; - Tak jest, panie dyrektorze - powiedziała piękna sekretarka wyraźnie speszona. Wstała zza biurka i z wystudiowanym wdziękiem podeszła do