go do poziomu zwykłej <br>kropki. W zdaniu oznajmującym. Bez znaczenia.<br>Ale nie dla niej! Taka wiadomość!<br>- To... to łączy - brnęła dalej, <br>a niepewnie, Dominika.<br>- Tere-fere - zdenerwował się dziadek. - Linia <br>horyzontu. Złudzenie. Podejdź bliżej, a zobaczysz - ziemia <br>sobie, niebo sobie. Nie myślisz, że czas spuścić Warcka? - zdecydowanie <br>zamykał temat i przestawał myśleć o kłopotach <br>Dominiki.<br>- No, biegaj - słyszała za chwilę. - Mądrzejszy <br>jesteś od niejednego człowieka. A nie idź na drogę. <br>Nic ci po niej. Wara!<br>Dominikę gonił dziadek inaczej niż Warcka - do koleżanek, <br>do kina, do miasta. Choćby "przelecieć się" tak <br>sobie. Co ci po starym psie i starym człowieku? - pytał