latach I wojny światowej, ugruntował się pogląd, iż skuteczne kierowanie ogniem pośrednim armat przeciwlotniczych będzie możliwe tylko przy zastosowaniu skomplikowanych przyrządów mechaniczno-optycznych zwanych aparatami centralnymi. Aparat taki winien zapewnić ciągłą obserwację celu (samolotu, eskadry samolotów), określać elementy jego położenia (odległość od baterii armat przeciwlotniczych, wysokość, prędkość i kierunek lotu), przetworzyć te dane na elementy celowania dla każdej z armat baterii (kąt poziomego ustawienia armaty, kąt podniesienia lufy i nastawę wysokości lotu pocisku). Aby zwiększyć skuteczność, konstrukcja aparatu winna umożliwiać również wprowadzenie szeregu poprawek uwzględniających, np. ruch celu w czasie lotu pocisku, wpływ wiatru na lot pocisku itp.<br>Spełnienie przedstawionych wymagań