dotychczas raczej starali się ją przyspieszyć: skracając tygodniowy czas pracy, zwiększając uprawnienia socjalne bądź wyznaczając sztywne granice wieku, po którego osiągnięciu można nie pracować. Niepisana umowa społeczna zakłada, że rodzice opiekują się dziećmi, a rodzicami na starość opiekuje się państwo. Tymczasem - jak uważa Lester Thurow - obie części tej umowy zostały przewartościowane: rodzice powierzają opiekę nad dziećmi innym, a państwa coraz częściej nie stać na realizację podjętych zobowiązań. "Powstaje nowa klasa ludzi. Po raz pierwszy w dziejach ludzkości nasze społeczeństwa będą miały wielką grupę ekonomicznie nieaktywnych starszych ludzi, zamożnych wyborców wymagających kosztownych usług społecznych, takich jak opieka zdrowotna, których dochody w znacznym