i indywidualne aspiracje z gospodarczymi preferencjami w dziedzinie rozwoju kształcenia. Przez długi czas panowało przekonanie, że podobny stan rzeczy utrzymywać się będzie stale. Nadzieje na ustawiczne stymulowanie popytu na kadry wysoko kwalifikowane przypisywano początkowo oczekiwanemu procesowi równomiernego wzrostu gospodarczego, stałemu ożywieniu inwestycyjnemu i silnie rozszerzonej reprodukcji globalnego zatrudnienia. &lt;page nr=12&gt; Były to przewidywania sformułowane we wstępnej fazie industrializacji, tj. już u progu lat pięćdziesiątych. <br> Kiedy jednak te pierwsze oczekiwania w konfrontacji z realiami rozwoju gospodarczego zawiodły, na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych podobną rolę zaczęto przypisywać organizacyjno-zatrudnieniowym efektom przemian w technice i technologii wytwarzania oraz towarzyszącym im zmianom w społecznym podziale pracy