wpływem zwiększonych naprężeń po stronie proksymalnej przeszkody, nadmiar wody jest także wciskany do żyłek na granicach kryształów lodu. Ciśnienie tej wody obniża temperaturę punktu topnienia. Po zmniejszeniu ciśnienia (strona dystalna przeszkody) woda jest z żyłek wyciskana. Brak wody sprawia, że ciepło utracone przez lód (na topnienie) jest wyrównane za pomocą przewodnictwa przez skałę podłoża. Prowadzi to do powstania płatów zimnego lodu o wielkości rzędu od kilku milimetrów do kilku metrów (w zależności od zakresu zmian ciśnień). Rezultatem tego zjawiska jest przyleganie lodu do skały. Badania laboratoryjne wykazały, że siła tego przylegania, czyli adhezja, może być tak znaczna, iż odporność na rozrywanie