poszedł w dół na łeb, na szyję dość stromym torem, ciążąc w dłoni, aż musiał ponownie użyć trymera. Wtedy zdecydował się schować wypuszczone dotąd hamulce i maszyna przyspieszyła natychmiast wychodząc z szerokiego luku na prostą. Uważnie oglądał chwiejącą się przed nim jednostkę. z ciekawości pochylił się w fotelu daleko ku przodowi i zdawało się, że całą uwagę skupił w parze swoich chłodnych, zwężonych złością oczu.<br>Tuż nad samą wodą, na wysokości zaledwie sześciuset metrów, Biajgo płynnie wyrównał maszynę i włączył aparaturę fotograficzną. Teraz, nie dalej jak cztery kilometry przed sobą, dokładnie na wprost przed kabiną, miał go jak na dłoni. Wpatrując