wykazać się inicjatywą. Przecież ok. 90% wyższej kadry dowódczej i ponad 60% oficerów, zwłaszcza z pośród tych, co ośmielili się mieć własne zdanie, zapłaciło głową. Poza tym, nie było w ogóle planów sztabowych obrony, przygotowane były jedynie plany ofensywy. Kiedy nareszcie nadszedł rozkaz podjęcia walki, wykonywali zwykle planowane uderzenie do przodu bez rozpoznania, gdzie właściwie znajduje się nieprzyjaciel. Tak na przykład było w wypadku najsilniejszego zgrupowania, na występie białostockim, które uderzyło przed siebie w próżnię podczas gdy Niemcy uderzyli jednocześnie na flanki i ostatecznie zniszczyli te armie, zachodząc je od tyłu i otaczając. Przeważnie zapanował najdzikszy bałagan, a potem paniczny odwrót