miejscowych dowódców, te nieformalne znajomości pozwalały błyskawicznie podejmować i koordynować decyzje. Gdzie indziej każdy ruch wojska wymagał formalnej "podkładki", a wiele posunięć skutecznie tonęło w papierach i sporach kompetencyjnych.<br><br>Dziś najistotniejsze jest to, że doświadczenia armii wyniesione z powodzi nie doczekały się w siłach zbrojnych poważnej analizy, nie posunęły do przodu spraw. Nie sprzyjało zmianie podejścia wojska do likwidacji niemilitarnych zagrożeń zamieszanie wyborcze, były też bardziej istotne i absorbujące MON sprawy związane z rozmowami w NATO. Zmieniło się więc niewiele: nadal więc w sztabowych planach wojna przesłania inne, powszedniejsze przecież zagrożenia. Nie da się więc wykluczyć, że powtórzy się sytuacja lipcowa