podjął D , a prawdziwe jest A : s ; użyteczność zaniechania D jest w obu przypadkach zerowa. Widać stąd, że gdyby X wiedział na pewno, iż prawdziwe jest A , podjąłby D ; gdyby wiedział, że A - podjąłby D . Można więc powiedzieć, że podejmując D, X działa przy założeniu że A ; podejmując D - działa przy założeniu, że A . I właśnie tego założenia ma mu dostarczyć wnioskowanie oparte na schemacie S . Jeśli to wnioskowanie da w konkluzji zdanie A, X podejmie D ; jeśli A - to podejmuje D .<br> Ale przecież - powie ktoś - z podjęciem działania D związane jest pewne ryzyko, mianowicie R = s z+s ; a więc na