zębami i nie chrzęścił piszczelami, wsunął się do pokoju. - Cały dom śpi! - oznajmił. - A co teraz?<br>- Teraz my pójdziemy na strych, a pan profesor niech stoi na czatach. Gdyby schody skrzypnęły i gdyby się kto obudził, niech go pan profesor uspokoi.<br>- Na strych? Teraz? Piotrusiu! Gdybym nie wiedział, że jesteś przy zdrowych zmysłach...<br>Adaś zaśmiał się cichutko.<br>- Niech pan profesor będzie spokojny! Staszek!... Miej latarkę w pogotowiu... Tędy!<br>Profesor usiadł na łóżku i łowił uchem każdy szmer.<br>"Czego oni szukają o północy na strychu? - rozmyślał zaniepokojony &lt;page nr=207&gt;.<br> - Straszny chłopiec! Jakaś wielka przygotowuje się awantura... Długo nie wracają... Nic nie słychać... Oho! Są..."<br>- Wszystko w