naszego tekstu, których własne ojczyzny są tym, co kształtuje ich widzenie Europy. Do tego stopnia, że Francuz uważa, że w zasadzie cała Unia jest francuskojęzyczna, a Niemka przypisuje wszystkim Europejczykom sposób myślenia niemieckich chadeków. <br><br>Problem zaczyna się dopiero wtedy, gdy ten jeden obraz staje się sztancą, według której próbuje się przycinać inne. Gdy Francuzi uznają kulturę francuską za jedynie europejską; Niemcy swój model demokracji za jedynie prawdziwy; a Polacy swoją pobożność za jedynie łacińską. Wtedy idea europejska z symfonii staje się kakofonią, w której każdy instrument próbuje przekrzyczeć ten drugi. Niebezpieczny jest również model budowania europejskiej tożsamości na emocjonalnie pustych symbolach