zaszłości" za nieodwołalny, ale też nie lekceważy go i nie sprowadza do zera). "Wybór" nie jest tu niezainteresowanym i oderwanym, roztrząsaniem myśli, lecz raczej polaryzacją całego istnienia w tym lub innym kierunku, realizowaną raczej implicite niż w uświadomionych artykulacjach pojęciowych. Chociaż więc Heidegger mówi o autodeterminacji i odrzuca bezwzględnie pojęcie przyczynowości jako całkowicie niestosowalne do egzystencji - to przecież nie sprowadza jej do czystej spontaniczności kreującej <hi rend="italic">ex nihilo</> wszystkie swoje postaci (określoności) i gubiącej je natychmiast na rzecz innych "wybranych" możliwości z chwilą zwrócenia się ku nim. Wybór nie jest w ogóle dla Heideggera decyzją, gdyby tę zaliczyć do porządku myślenia, nie