się Wojtek jak odmieniony. Gwizdał i śpiewał przy robocie, był rozmowny i wesoły. Na jeziorze nie bawił długo, łowił ryby o świcie i rychło wracał do żony, z którą mimo gderań matki wziął ślub w rybackiej kaplicy ze zwisającą od pułapu łodzią oświetloną świecami. <br>Jednakże matka wciąż była niezadowolona i przygadywała Lilii. Młoda kobieta zaś nic nie mówiła, ino płakała. A łzy, które spadały na ziemię, od razu zmieniały się w perły o takim blasku, jakiego jeszcze nikt nie widział. Matka z tych pereł zrobiła sobie długi sznur i w niedzielę zakładała na szyję, budząc zazdrość u sąsiadek, które w życiu