wilka, najmężniejszy z mężnych, wódz gladiatorów i powstania.<br>Losy bitwy były przesądzone. Powstańcy bili się z szaleństwem skazanych na śmierć. Nie prosili o łaskę. W bezładzie i zamieszaniu dali się otoczyć Rzymianom.<br>Noc położyła kres mordom.<br><br>&lt;tit&gt;SYNOWIE ZIEMI&lt;/&gt;<br>Ognisko podsycane od czasu do czasu zeschniętą trawą strzelało snopami iskier lub przygasało, tlejąc niebieskimi płomykami. Twarze siedzących wokoło pasterzy gasły w cieniu lub purpurowiały w rozbłyskającym ogniu. Okryci byli w skóry owcze, bo noc wiosenna w górach raziła chłodem. Było ich czterech. Piąty mężczyzna, ubrany w strój niewolnika z miasta, wyciągał żylaste ręce nad żarem ogniska i rozcierał je. Mężczyźni żuli suchy