Wasyl z Jurkiem przedsięwzięli wyprawę w tamte strony. Wymknęli się o świcie, kiedy tylko dorośli wyszli do roboty. Wasyl zostawił nagryzmoloną kartkę dla ojca: "Tato! Poszliśmy z Jurikiem po arbuzy. Może nas nie być całą noc. Powiedz matce Jurika, że my obaj poszli. Cześć".<br>Dzień był rześki, słońce późnojesienne przyjemnie przygrzewało w plecy. Do odległego kołchozu wiódł słabo wyjeżdżony trakt, mało kto tędy wędrował, nie spotykali nikogo. Step był pusty jak okiem sięgnąć. Szli na &lt;orig&gt;przyboś&lt;/&gt;, wzniecając obłoczki pyłu. Stopy mieli stwardniałe od biegania na bosaka całe lato. Wśród traw skakały ogromne, tłuste szarańczaki, które nad Ubaganem łowili na przynętę dla