trzymał w rękach. Gruchu, gruchu. Ładny i ładny.<br>Bez niego wiem, że ładny. Wszystkie gołębiarze fisie. Jeszcze trochę, a<br>rzuciłby go w górę i niech leci. Potem szukaj wiatru w polu.<br> - W tamtej wsi może coś wam powiedzą! - doleciał nas jego głos<br>nabrzmiały współczuciem.<br> - No, nie fiś? - powiedziała matka, zarazem przykazując mi: - Nie<br>oglądaj się. Powiedzą albo nie powiedzą.<br> - Dojdziecie do wsi, to się rozpytujcie!<br> - Sama wiem, czy mam się rozpytywać - zaburczała ze złością. - Nie<br>musi mi nikt podpowiadać.<br> - Co komu po jednym bucie! - wciąż ten jego głos nie chciał się od<br>nas odczepić. - Na oba mógłby się ktoś skusić! Ale