przed zaszokowaną publicznością, po czym natychmiast popędziłem z powrotem do Klubu Filmowego i zdążyłem jeszcze napisać końcowy fragment".<br> Komentując epizod, Havel dostrzega "w tej przypadkowej paralelności coś symbolicznego". Ale symboliczne znaczenie ma ono dla niego głównie w tym sensie, że stanowi ilustrację pewnych paradoksalnych połączeń o ogólniejszym zasięgu, takich na przykład jak typowe dla mieszkańców Czechosłowacji - czy, szerzej, Europy Środkowej - połączenie poczucia beznadziejności własnej egzystencji ze "zmysłem ironii i samokrytycyzmu". "Czy te dwie rzeczy w jakiś zasadniczy sposób nie tworzą razem jedności? - zapytuje Havel. - Czy nie warunkują się wzajemnie?" Znamienne dla pisarzy Europy Środkowej wyczulenie na absurd i ich skłonność do