jak butadien czy heksatrien (tzw. polieny, rys. 3.36). Także i w tym przypadku orbitale molekularne można przedstawić w postaci zespolonej, odpowiadającej falom biegnącym wzdłuż cząsteczki, przy czym N jest liczbą atomów łańcucha, dostarczających elektrony z orbitali <gap> (czyli liczbą atomów połączonych wiązaniami <gap>. Energia orbitali może przybrać tylko N różnych wartości (przykładowo dla <gap> otrzymujemy tę samą energię co dla k=1), a układ poziomów energetycznych przedstawia rysunek 3.37. Poziomy zajmują położenia symetryczne względem energii <gap> ; poziomy poniżej tej energii odpowiadają orbitalom wiążącym, powyżej - antywiążącym. W miarę wydłużania się łańcucha otrzymujemy prawie ciągłe pasmo N poziomów o szerokości <gap>, a więc tym większej, im