kilku sekund całkowicie opustoszał. Misiek oraz moi falowcy pobiegli ścieżką przez las do wyrzutni rakietowej, gdzie według rozkładu zajęć powinni się właśnie znajdować. Zostałem sam, zamknięty w małej, ciasnej budzie. Wszędzie czuć było woń paliwa. Nie mierziła mnie, gdyż lubiłem ten zapach, bardziej irytowało mnie zachowanie moich współtowarzyszy. Wtedy z przykrością uświadomiłem sobie słuszność powiedzenia, że w wojsku nie ma kolegów - są tylko falowcy. Obawiałem się, że skoro Szulim idzie na stacje radarową, to na pewno zechce zajrzeć i tutaj, do agregatu. Ciekawe co im powiem, kiedy nakryją mnie w środku? Naprawdę nie miałem pojęcia. Mijała minuta za minutą, a nikt