przy ulicy Garbarnej zjawiał się bardzo rzadko.<br>- A co tamten? - spytał Pawlicki. - Cicho tam jakoś. Nie awanturuje się?<br>- Zasnął, proszę pana - odpowiedziała Jurgeluszka. Pawlicki z zadowoleniem zatarł dłonie:<br>- To świetnie! Niech sobie pośpi.<br>Podszedł do Drewnowskiego i bez żadnych ceregieli pięść mu podsunął pod brodę:<br>- No?<br>Drewnowski spojrzał na niego przymglonymi oczami. - Doigrałeś się, co? Z karierą możesz się pożegnać...<br>&lt;page nr=192&gt; - Poszedł! - mruknął Drewnowski. Pawlicki zaśmiał się na głos:<br>- Poczekaj, jutro inaczej będziesz śpiewać. Adieu! Drewnowski nic nie odpowiedział. Głowa mu z powrotem na piersi opadła. Robił takie wrażenie, jakby kości w nim zmiękły i nie miały dosyć siły, aby podtrzymywać ciało