próbowała wspiąć się na jego łapę i ześlizgiwała się raz za razem.<br>"To co zrobimy?"<br>"Musimy stąd zniknąć."<br>Postanowiliśmy przenieść się na wyspę Pazura. Szaleniec wydał nam się mniej groźny niż gromada bandytów uzbrojonych w kusze. Co prawda, istniała możliwość, że piraci trafią i tam, lecz ta przeprowadzka dawała nam przynajmniej trochę czasu. Czekaliśmy na zmierzch, gdy słońce szybko, jak to na południu, schowa się za horyzontem, a ciemność zapewni nam bezpieczeństwo. Gdy wreszcie zapadł zmrok, zaczęły się nowe kłopoty. Pożeracz Chmur doskonale zdawał sobie sprawę, że nie zdołam utrzymać się na jego karku bez zabezpieczenia. Odsuwał jednak od siebie tę