zaczęły powstawać jak grzyby po deszczu rozmaite belgijskie Hell-Side (Standard Liege), O-Side (brukselski Anderlecht) czy East-Side (FC Bruges), gangi piłkarskich chuliganów siejących terror na trybunach i ulicach miast. To od tego czasu datował się odpływ ze stadionów normalnych kibiców, którzy zaczęli zwyczajnie bać się o siebie i przyprowadzane na mecze rodziny. Heysel skłoniło do pierwszych działań prewencyjnych władze belgijskie, ale kluby dały się zmobilizować dopiero, gdy gwałtownie spadła liczba kupowanych biletów, a równocześnie ministerstwo spraw wewnętrznych i lokalni burmistrzowie zaczęli podejmować drastyczne decyzje obniżające dochody klubów.<br><br>&lt;tit&gt;Nadzór granicy&lt;/&gt;<br><br>Taki jest sport początku XXI w., nie mówiąc o gangrenie