dużo miejsca. Dokonano wielu prób określających zależność między mieszaniem wód a np. parametrami morfometrycznymi jezior, temperaturą wody, parametrami fal lub prędkością wiatru. Yoshimura (1936) uważał np., że intensywność mieszania zależy od powierzchni jeziora, a jako wskaźnik przyjął temperaturę na głębokości 15 m, zakładając, że wraz ze wzrostem powierzchni będzie następował przyrost temperatury. Berger (1955) za maksymalną głębokość mieszania przyjął zasięg mieszania wiosną i jesienią, poniżej którego zmiany temperatury nie występują. Patalas (1960) i Okulanis (1975) jako granicę mieszania przyjęli zasięg epilimnionu i ustalili zależność między jego miąższością a średnią efektywną długością osi jeziora. Zjawisko mieszania wód jest ściśle zależne od parametrów