za rękę do przedsionka wszechświata. Namiętnie skupywałem przy świadomym poparciu matki (uważała, jak wielu wtedy, że patrzenie na gwiazdy uszlachetnia) popularne książki astronomiczne. Każdą nową, jeszcze pachnącą farbą drukarską, otwierałem z nadzieją uzupełnienia skąpej wiedzy o galaktykach i kanałach na Marsie. Ale nazwiska autorów i tytuły ich dzieł tylko pozornie przyrzekały objawienie. Treść z grubsza była ta sama, a nawet te same były obrazki powielające zdjęcia mgławic i pierścieni Saturna. I wszędzie powtarzała się podobizna tego, kto pierwszy zastosował lunetę do obserwacji nieba, a z jej pomocą odkrył na Księżycu góry. Jego szlachetną twarz oglądałem na obrazkach obróconą raz w prawo