mającego do czynienia z szerokim gronem odbiorców jego zachowań. I tak<br>np. znany jest fakt, że de Gaulle ćwiczył przed lustrem swe wystąpienia<br>publiczne, zwłaszcza telewizyjne. Znane są też "fascynujące" gesty<br>Hitlera z jego przemówień, a także Stalinowska "dobrotliwa<br>nieruchomość". Interesujący jest przypadek profesora wyższej uczelni.<br>Musi on swoją rolę przyswoić tak precyzyjnie, by nie znać było owej<br>pracy nad słowami, gestami, mimiką, modulacją<br>głosu - grożą mu bowiem takie niebezpieczeństwa, jak zanudzenie<br>słuchaczy lub ośmieszenie przez szczególnie krytyczne w tym przypadku<br>audytorium. Oczywiście, zdarzają się przypadki szczególnego talentu,<br>gdy wykładający intuicyjnie wyczuwa potrzeby słuchaczy, ich poziom<br>intelektualny i oczekiwania, i automatycznie