Jerzego, że dogadać się ze społeczeństwem można mówiąc głośno<br>wszystko, co myśli nawet najbardziej opozycyjna jego część, zyskiwała w tym artykule znakomity sprawdzian praktyczny.<br>Pociąg, postukując po licznych zwrotnicach, wtoczył się na dworzec.<br>O1o gna do praskiego mieszkanka-redakcji. Jest już noc. To nic. Jerzy obudzi się jak zawsze zupełnie przytomny. Olo przekręca klucz w zamku. Wchodzi do korytarza słysząc za szklanymi drzwiami pokoiku gospodyni jakiś spłoszony ruch. "Czemuż ta jeszcze się kręci?" - gdera w myślach Olo i przestępuje próg ich pokoju. Zapala światło. Pokój jest pusty. Tapczan zasłany. Nie ma nawet papierosowego dymu, zostającego zawsze na noc po redakcyjnych debatach