niemal wyłącznie warstwę regentów, to znaczy tych, którzy tradycyjnie zajmują najwyższe urzędy państwa i prowincji. Kościół kalwiński nie propaguje powszechnego ubóstwa, występuje tylko przeciw ostentacji w strojach, uciechach stołu i świetności pojazdów. Na szczęście istniało także szereg sposobów; aby ulżyć sumieniu nękanemu przez nadmiar dóbr doczesnych, jak na przykład zakładanie przytułków dla biednych dzieci i starców, z czego powstał "system socjalny" nie mający równego na świecie.<br> Pieniądze mogły być powodem dumy. Zacny kupiec, Isaak le Maire, przemilcza w cmentarnym epitafium swoje cnoty i dobre uczynki, wymienia natomiast - co może wydawać się mało podniosłe jak na głos zza grobu - fortunę, którą zostawił