mu, że tylko w ten sposób przerwie wojnę. Że żaden muzułmanin nie ośmieli się wystąpić przeciwko emirowi. Ale tym, którzy popychali do tego Omara, chodziło nie o przerwanie wojny, lecz o jej wygranie. Chcieli rządzić. Wtedy w samochodzie zaklinałem go, by tego nie czynił. Jakże możesz sam ogłosić się emirem, przywódcą nie tylko Afganistanu, ale wszystkich muzułmanów świata? Nikt cię nie posłucha. Uznają cię za uzurpatora.<br>Omar nie posłuchał jednak Chaksara. W ogóle coraz rzadziej wysłuchiwał rad starych towarzyszy, którzy razem z nim zaczynali ruch talibów. A odkąd ogłosił się emirem, nie chciał już słuchać tych, którzy się z nim nie