go osądzam. Cóż z tego, że nie chciał angażować swojej osoby? Chciał nadal pomóc. Winieniem był to ocenić. Ale przed wszelkim entuzjazmowaniem się czułem teraz opór. Po tym wszystkim, co przeszedłem, nie mogłem nadal pozostawać naiwnym i ufnym.<br>- Dziękuję panu - rzekłem. - Zjawię się o czwartej, nie wcześniej, by panu nie psuć wypoczynku po obiedzie. - Ale też i nie później. Należy oddać list w sekretariacie<br>monsignora Rigaud przed szóstą. Tak by go mógł jeszcze dziś wieczorem przeczytać.<br>- A odpowiedź?<br>- Dadzą ci ją na rękę. Lecz musisz o nią naciskać sekretarza.<br>- Dziękuję - powtórzyłem. - Czy pozwoli pan jednak, że zadam panu teraz parę Pytań