że w sytuacjach bezpośredniego zagrożenia chęć życia była silniejsza niż więź z bliskim człowiekiem. Były to najcięższe próby ludzkich uczuć i wybory ostateczne - miłość i śmierć.<br>Poza miłością rodzinną obóz dzielił również szczęśliwych kochanków w okresie najwyższego napięcia pierwszych uczuć. Przerywał urodę zaczynającego się życia i pogłębiał poczucie samotności. Życie psychiczne więźnia - w wieku pierwszych miłości - wypełniała tęsknota za bliskością fizyczną i psychiczną człowieka kochanego. Tęsknota ta izolowała go od otoczenia, które przeżywał - przynajmniej w pierwszym okresie - w stanie narkotycznego snu. Uczucia świeże, nie zniszczone jeszcze przez próby życia, konflikty, trudne sytuacje życiowe funkcjonowały jak żywa legenda doskonałości. Wyobraźnia lokowała w