to z fizjologicznie wywołanego procesu habituacji, tj. ograniczania nadmiaru wrażeń do poziomu możliwości percepcyjnych. W naturze nadmiar lub brak bodźców barwnych na ogół nie występuje, natomiast częsty jest w otoczeniu antropogenicznym, we wnętrzach pomieszczeń, a nawet w układach tzw. zieleni miejskiej lub przydomowej. Spotykane w naturze kontrasty barwne oddziałują na psychikę ludzką w sposób synergiczny, a więc inaczej niż barwy czyste. Wyróżnia się (R. Seyffert 1961) trzy grupy zestawień barwnych opartych na wielkości tzw. wskaźnika kontrastowości, w którym kontrast biel-czerń = 100. Do pierwszej grupy należą zestawy silnie kontrastowe (o wskaźniku powyżej 101), których oddziaływanie ma charakter wyraźnie aktywizujący, podnoszący sprawność