Typ tekstu: Książka
Autor: Błoński Jan
Tytuł: Forma, śmiech i rzeczy ostateczne
Rok: 1994
niekonieczne.
Ale Filibert wskazuje również, jak należy czytać całą powieść.
Odsłania się ona jawnie jako przypowieść i sparodiowana bajka. Czymże jest zaś Ferdydurke, jeśli nie powiastką filozoficzną, bajką, która rozstaje się z cudownością - ośmieszając ją często - aby nauczyć czytelnika mądrości, choćby niewygodnej intelektualnie? Ferdydurke czytana była jako powieść satyryczna, obyczajowa, psychologiczna.
Filibert stara się jakby z góry zapobiec tym - niezdrożnym - praktykom.
Będąc zarówno modelem całości, jak przepisem lektury, prowadzi czytelnika na jedyną drogę, którą Gombrowicz uważa za właściwą.
Łatwiejszy do przeniknięcia niż całość powieści, zdaje się bowiem tolerować jedną tylko interpretację - lub żadnej.

X

Zarówno wtrącone opowiastki, jak - bardziej jeszcze - przedmowy
niekonieczne.<br>Ale Filibert wskazuje również, jak należy czytać całą powieść.<br>Odsłania się ona jawnie jako przypowieść i sparodiowana bajka. Czymże jest zaś Ferdydurke, jeśli nie powiastką filozoficzną, bajką, która rozstaje się z cudownością - ośmieszając ją często - aby nauczyć czytelnika mądrości, choćby niewygodnej intelektualnie? Ferdydurke czytana była jako powieść satyryczna, obyczajowa, psychologiczna.<br>Filibert stara się jakby z góry zapobiec tym - niezdrożnym - praktykom.<br>Będąc zarówno modelem całości, jak przepisem lektury, prowadzi czytelnika na jedyną drogę, którą Gombrowicz uważa za właściwą.<br>Łatwiejszy do przeniknięcia niż całość powieści, zdaje się bowiem tolerować jedną tylko interpretację - lub żadnej.<br><br>X<br><br>Zarówno wtrącone opowiastki, jak - bardziej jeszcze - przedmowy
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego