dołączyć do swoich jedną moją dłoń, a potem drugą, a ja ze smutkiem pojąłem, że oni tu, w Persji, w królewskim stołecznym mieście szacha Abbasa, w Esfahanie, mają nie byle jakie ptaki, kir-e bozorg, i z pokorą zgodziłem się ze swoim nowym przyjacielem, bo kiedy ośmieleni porównaliśmy swoje chłopięce ptaszki, nie dało się zaprzeczyć, że pozostaję za nim daleko w tyle, i nie ukrywałem podziwu i zazdrości,<br>ale zapomniałem o tym niebawem, bo Hamid zaczął mi opowiadać o smakowitej perskiej zupie mięsnej, ob-e guszt, z cebulą, grochem, ziemniakami, przyprawionej do smaku suszoną cytryną, a mnie aż ciekła ślinka,<br>kiedy