ręce (1901). Interesowały go zagadnienia psychologiczne (Ananke 1898, Cień 1902, Życie 1911), emancypacja kobiet (Virago 1911), tematy patriotyczne oparte na wątkach historycznych i pisane pod wpływem rocznicowych przypomnień jak dramat 1812, wracający w setną rocznicę wyprawy na Moskwę do tragicznego końca epopei napoleońskiej. Miał też Feldman wyraźne ambicje w dziedzinie publicystyki historycznej większego formatu jako autor takich książek o dużych i wciąż nie przedawnionych walorach poznawczych jak dwutomowe Stronnictwa i programy polityczne w Galicji 1846­1906 (1907) oraz trzytomowe Dzieje polskiej myśli politycznej w okresie porozbiorowym (1914­20).<br>Był też Feldman niezwykle operatywnym organizatorem życia literackiego i krytykiem literackim. Nie wystarczała