jest bezcenne; niedoskonałość i kruchość tego złudzenia obecna jest wszelako w doświadczeniu naszym nieprzerwanie. Nie potrafimy prawdziwie sprostać podwójnej potrzebie: uchować stan własności względem siebie samego i jednocześnie pokonać separacyjny, ekskluzywny charakter owej własności, tj. zmusić świat do porzucenia swojej względem nas obojętności. Cała mistyka jest daremnym wysiłkiem przekroczenia tego pułapu porozumienia, który dostępny jest w komunikacji erotycznej; wysiłkiem porzucenia własnej zdolności do rozpoznawania siebie; zdradza wszakże niemożność jednoczesnego pogodzenia obu pragnień przed chwilą wspomnianych, godzi się bowiem na to, iż dostępując unii z wyobrażonym bóstwem, mistyk wyrzeka się człowieczeństwa.<br>7. Wszystkie próby utożsamienia się z innymi ludźmi lub zbiorowościami ludzkimi