Franek, świeć, Panie, nad jego duszą.<br>- Amen - szepnął pan Walczak i jął w milczeniu zagryzać zrudziałe wąsy.<br>- Więc jak będzie z tą przymiarką? - zapytała pani Helena, patrząc w przestrzeń.<br>- A choćby i zaraz - rzekł ożywiając się kolejarz.<br>Gdy prowadził panią Helenę pod rękę do przystanku tramwajowego, wyczuwał pod palcami jej pulchne przedramię i z przyjemnością wchłaniał zapach toaletowego mydła, przypominający mu zapach młodości. Nie słuchał już dalszych rozważań wdowy na temat przyszłego małżeństwa, tak dalece absorbowała go niepokojąca myśl, że wyjdą na jaw jego drobne kłamstewka. Granatowy kostium nie był z eksportowej setki, a spódnica na samym przodzie miała dużą plamę