do pomarańczowego kamienia. Jeszcze chwilę i wejdzie na most.<br>- Biegnij! - polecił smok i rozłożył skrzydła. Wyglądał groźnie.<br>- Dokąd?<br>- Do purpurowego krzaka. Jak najszybciej.<br>- A ty? - wyszeptałam.<br>- Biegnij! Ubezpieczam cię z tyłu.<br>Nasz prześladowca wspinał się wytrwale, choć powoli. Jeżeli nie wydarzy się nic nieprzewidzianego, zanim On zdąży wspiąć się do purpurowego krzaka, ja już dawno zejdę z mostu i będę biegła dalej przed siebie.<br>- Smocurku!<br>- Wszystko będzie dobrze. Myśl o sobie! - odkrzyknął.<br>W tej samej chwili coś złapało mnie za nogę. Szara, wielka ręka wyłaniająca się spod mostu. Krzyknęłam przestraszona. Tuż obok niej pojawiła się druga, a potem szara głowa z