zupełnie innym charakterze niż język - dociera o wiele szybciej do receptorów mózgu, niż może uczynić to słowo.<br>Współczesny tekst literacki o amorficznej, polifonicznej, heterogenicznej poetyce komunikuje zwykle pewne antywartości, pokazuje przez językowo-kompozycyjną niezborność - katastrofę, wykolejenie, zagubienie. Tempo jest w takich przypadkach "negatywnym bohaterem" tekstu.<br>Lecz współczesność musiała oswoić to "puste tempo", którego obrazową wykładnią może być sytuacja użytkownika sieci komputerowej, mającego, wobec rozrostu sieci, dostęp do wciąż malejącego jej wycinka. Tekst literacki jest permanentnie "poniżej poziomu poinformowania" - by odwołać się do terminologii Fügera. Podstawowym tego powodem jest ambiwalentna natura słowa: jego wieloznaczność, ale też czasoprzestrzenna głębia - słowo odsyła do wielu