do ucha, po chwili zaczęła ze złością przyciskać widełki.<br>- Też cisza. Co, do cholery?<br>Spojrzała na Michała, jakby szukając u niego wyjaśnienia. Przełknął łyk herbaty i odsunął torbę pod ścianę. Wstał i niepewnie podszedł do okna. Wydawało mu się, że to niemożliwe, że jeszcze się nie obudził. Na ulicy było pusto. Nie było widać tramwajów, autobusów ani samochodów. Zza rogu wyjechała kolumna transporterów opancerzonych. Cofnął się odruchowo i schował za framugą. Kobieta, widząc jego minę podbiegła do okna i po chwili bezradnie opuściła ręce.<br>- Rany boskie...<br><br><br>&lt;tit&gt;Odcinek 14&lt;/&gt;<br>Michał spojrzał jeszcze raz i zobaczył na burcie jednego z wozów polskie znaki