uczonych komentarzy odzyskała pewność siebie.<br><br>Ojciec tymczasem pędził życie pełne wrażeń. Brał udział w wieczorach literackich. Jeden wiersz wraz ze zdjęciem autora ukazał się w codziennej gazecie:<br><br><br> ***<br><br>Jest takie miasto zapadłe w świadomość - najbliższe z bliskich, chociaż tak odległe... Biegnie ku niemu myśl ścieżką znajomą, co z leśną bracią poprzez puszczę biegła.<br><br><br>Słucha, jak drzewa nadwilejskich &lt;orig&gt;wzgórzy&lt;/&gt; szumią pieśniami wielkiego Adama, jak pieśniom owym pan Stanisław wtórzy grą na organach u Świętego Jana.<br><br><br> Ojciec mądrze mówił, błyskotliwie polemizował, więc znaleźli się zaraz lwowiacy, którzy przejęci losem i talentem młodego poety, załatwili mu posadę sekretarza redakcji w "Dwutygodniku Dolnośląskim". Było to pismo