posiadają Chrystusową prawdę, niektóre w bardzo wysokim stopniu.<br>Rzeczywiście, Jan Paweł II przełamuje schemat myślenia w ramach alternatywy: albo Reformacja była wynikiem zła, albo zrodziła zło, i płynących z tego dywagacji: kto jest winien rozdarcia Kościoła - czy był to rezultat nadużyć popełnianych przez eminentnych ludzi Kościoła tamtego czasu, czy też pycha odrywających się od katolickiej jedności protestantów. Papież - znów mamy teologiczne odczytywanie historii - wielekroć nawiązuje do myśli, że może również poprzez naszą skończoność i małość, które doprowadziły do Reformacji, Opatrzność Boża wprowadziła pewien element dobra, wielobarwności wzbogacającej życie całego Kościoła. Nie jest to więc katolicki triumfalizm. Podobnie odnosi się Jan Paweł