mojej rodzinie ciche nawrócenia, skrzętnie ukrywane przed babcią Eleonorą, choć wuj Marek odwiedzał Tomaszów w każde święto. Bywały i nawrócenia spektakularne, jak nagły chrzest cioci Marii, siostry babci Rózi, a matki cioci Kruszynki. Zdumione komnaty łódzkiego pałacu fabrykanckiego ujrzały naraz w swoim wnętrzu skromną kapliczkę. Z marmurowym ołtarzem, na którym pysznił się obrus z brabanckiej koronki. Z klęcznikami i obrazem Matki Boskiej, u której ciotka Maria szukała pocieszenia po śmierci ukochanego syna. Ksiądz kapelan stał się ozdobą wystawnych obiadów, a później i ozdobą całonocnych partyjek brydża, umilających życie towarzyskie fabrykanckiej Łodzi aż do lat wojennych, kiedy wichry historii wymiotły piękną ciocię-babcię