to przecież odpowiedzialność za owo sprawione zło albo dobro jest w sposób szczególny podzielona między twórcę i odbiorcę słowa. To co czyni twórca jest tylko wyzwaniem, apelem, pytaniem. Czynem podlegającym ocenie etycznej może być tylko przeniesienie tego apelu, wyzwania do sfery praktyki, a więc to, jak i do czego wykorzystujemy pytanie postawione przez twórcę, jak na nie odpowiadamy. Dzieło istnieje jakby w dwóch poziomach - jako partytura i jej realizacja, konkretne odczytania, wpisane w kontekst zbiorowego i indywidualnego działania. Może więc inicjować zupełnie różne zachowania w zależności od gruntu, na który pada podobnie jak ewangeliczne dobre ziarno, które wzrasta na glebie żyznej