czasach. Jesteśmy w XIX i XX wieku obserwatorami interesujących i burzliwie przebiegających procesów narodowotwórczych, zwłaszcza w krajach Ameryki i Afryki. W wielu krajach tego obszaru (np. w Afryce) utrzymują się nadal bardzo silne więzi plemienne, oparte głównie na rzeczywistych lub domniemanych więzach krwi. Więzy takie są niekiedy mitologizowane, mają charakter quasi-sakralny i występują np. w postaci wiary w totemicznego praojca plemienia. Naród jest, co podkreślaliśmy, strukturą bardziej rozwiniętą, a jego tożsamość wyraża się przede wszystkim we wspólnocie kultury.<br>Droga od plemienia, czy też wielu plemion zamieszkujących wspólne terytorium, także terytorium państwowe, do narodu - jest długa i trudna do przebycia. Świadczą